Rzemieślnicy w starożytności i średniowieczu
W starożytności rzemieślnicy nie cieszyli się dużym szacunkiem. Według Arystotelesa, twórca – „banausos” – pracujący rękoma, nie powinien być obywatelem polis. Filozof uważał, że nie są oni w pełni wolni. Z czasem status społeczny tej grupy zawodowej uległ zmianie. Stało się to niewątpliwie dzięki wpływowi chrześcijaństwa.
W późnym średniowieczu i renesansie kunszt rzemieślniczy osiągnął swój szczyt. Między XI a XIV wiekiem to właśnie rzemiosło stanowiło trzon europejskiej gospodarki. Głównie ono stymulowało kulturowy rozwój miast. Dzięki niemu też powstawały niezależne wspólnoty mieszczańskie. Umożliwiło to także wymianę cennych towarów na szeroką skalę. W znaczący sposób przyczyniło się do powstania wielkich dzieł architektury, rzeźby czy malarstwa.
Dzięki swobodom obywatelskim zapewnianym przez poszczególne miasta rzemieślnicy nie musieli już szukać protekcji feudalnych i kościelnych ośrodków władzy. Stali się niezależni i odegrali istotną rolę w powstaniu mieszczaństwa.
Przedyskutujcie następujące kwestie w grupie warsztatowej:
[bullet_list icon=”play” indent=”10px” style=””]
- Co spowodowało, że sztuka rzemieślnicza osiągnęła swój szczyt w późnym średniowieczu i renesansie, jakie czynniki miały tu znaczenie?
- W jaki sposób rzemieślnicy przyczynili się do powstania mieszczaństwa?
[/bullet_list]
